«فلسفۀ میانفرهنگی» یکی از گرایش‌های جدید فلسفی است که بر آموزه‌های مجموعه‌ای از فیلسوفان و پژوهشگرانی اطلاق می‌شود که با برداشتی مشترک از شرایط دنیای معاصر در پی تدوین و تنظیم اصولی برای مفاهمه، گفتگو و همزیستی بین فرهنگ‌ها هستند. این فلسفه خود را نه فلسفه‌ای در کنار سایر فلسفه‌ها، بلکه خود را حاوی اصولی می‌داند که متفکران از فرهنگ‌های مختلف می‌توانند با نظر بدان، اندیشه‌ورزی و پژوهش‌های خود را دنبال کنند. «فلسفۀ میانفرهنگی» با نفی مطلق‌انگاری و خویشتن‌محوری می‌خواهد نظریۀ گفتگوی میان فرهنگ‌ها باشد. لذا می‌کوشد با بازخوانی ادبیات فلسفی در فرهنگ‌های مختلف، مسیر گفتگو و همراهی بین فرهنگ‌ها را فراهم کند و کوشش متفکران برخاسته از فرهنگ‌های متفاوت برای حل مشکلات عالم معاصر را پرثمرتر سازد.
