فلسفۀ امروزین علوم اجتماعی؛ با نگرش چندفرهنگی

کتاب “فلسفه امروزین علوم اجتماعی ؛ با نگرش چند فرهنگی” از سوی انتشارات طرح نو در سال ۱۳۸۱ به چاپ رسیده است. 
این کتاب که توسط خشایار دیهیمی ترجمه شده ، به تبیین بنیان های علم الاجتماع از منظر “چند فرهنگی” میپردازد که حاوی نکات آموزنده ای در خصوص “نسبی گرایی” با تکیه بر تعاملات فرهنگی می باشد.
برایان فِی – نویسنده ی کتاب – سعی دارد ضمن ارائه تعریفی جدید از نگرش “چند فرهنگی” (که در نهایت تعبیر “تعامل گرایی” به آن اطلاق می شود) به حفظ و تبیین تمایز اندیشه محوری خود با “نسبی گرایی افراطی” و “شک گرایی” بپردازد.
“نگرش “چند فرهنگی” رویکردی است منطبق با تجربه سهیم بودن در جهانی که شامل افرادی با تفاوتهای بسیار می باشد.” ؛ برایان فی پس از ارائه این تعریف از نگاه دوگانه گرای “خودی” و “غیر خودی” فراتر رفته و به جای تفاوت بر داد و ستد و در عوض یکپارچگی بر تعامل تاکید می کند و به طور کلی به جای شیوه تفکر دوگانه انگار شیوه ای دیالکتیکی را می نشاند.
“پوزیتیویسم” ، “پرسپکتیویسم” و “نسبی گرایی” ، سه آموزه ای هستند که در کتاب به آنها پرداخته می شود و چگونگی تقابل هر یک با دیگری و سر انجام ضرورت قبول نسبی گرایی بعنوان رویکردی برتر به شیوه ای شیوه ای تحلیلی مطرح می شود.
در این مسیر از دو دلیل برای متزلزل ساختن مقام و موقعیت شاخص سنتی علم (به معنای پوزیتیویستی) استفاده می شود ؛
نخست با بها دادن به مناظر (پرسپکتیو های) دیگر ، ادعا های مبتنی بر خاص بودن علم را طرد می کند .ودیگر با این دلیل که برتری علم به معنای خاص نبوده که باعث تفوق آن شده است بکه این تفوق ناشی از تسلط گروهی خاص بر نهادهای سیاسی و فکری می باشد.
در نگاهی دیگر دو ویژگی نسبی گرایی مطرح می شود؛
اولا نسبی گرایی ، محافظت خویش از قوم مداری است و در وهله دوم نسبی گرایی به دلیل اینکه مبتنی بر عدم وجود پایه و اساسی مستقل برای نقد دیگران شکل گرفته است ما را به سمتی هدایت می کند که با دیگران رفتبری توأم با تساهل و مدارا داشته باشیم.
اصالت تعدد فرهنگها با در نظر گرفتن مقدمات فوق ، مسائل عمیقی را برای پژوهش درباره انسانها پیش روی ما می گذارد که بنیادی ترین آنها این سؤال است : “آیا درک و فهم دیگران ممکن است یا نه و اگر مقدور است چنین ادراکی مشتمل بر چه چزی است؟”
مبتنی بر این سؤال محوری ، مسائل – تا حدودی – پیرامونی تر به قرار ذیل شکل گرفته است که نویسنده ، خود را عهده دار توضیح آنها میداند؛
معنای شناختن دیگران ( فصل ۱) ، درباره خود و رابطه آن با دیگران ( فصل۲) ، درباره ماهیت فرهنگ و جامعه انسانی ( فصل۳) ، درباره خود نسبی گرایی( فصل۴) ، درباره عقلانیت و فهم پذیری ( فصل۵) ، درباره پیچیدگی های فهم میان فرهنگی ( فصل۷ و فصل ۷)  و درباره نقش گذشته در فهم حال ( فصل۸ و فصل ۹).