تبار شناسی دیگر هراسی و امکان «ملاقاتی» بدون حرص و هراس
گزارش سخنرانی دکتر عباس منوچهری در سلسله سخنرانی‌های نوبت پاییز « دیگری و دیگرهراسی»
برای مواجه های میان فرهنگی می توان انواعی را بر شمرد و مصادیق این انواع را در تاریخ مشخص کرد. آنچه در این میان بسیار با اهمیت است نقش مولفه های ایستاری – فرهنگی در هر یک از این انواع است. از جمله این ایستارها دیگر هراسی است که موید انواع خاصی از مواجهه میان فرهنگی بوده است. اما، پرسش این است که آیا خود این ایستار یک بر ساخته گفتمانی است یا گفتمانها و مواجهه های میان فرهنگی معینی بر آمده از آن است. شاید بتوان با تبار شناسی دیگر هراسی از طریق هرمنوتیک ژرفائی به این پرسش پاسخ داد. در این میان تجربیات تاریخی در روابط تمدنی می تواند موید باشد. این کار را می توان با چند پرسش آغاز کرد و سپس با مراجعه به تاریخ تبار دیگر هراسی را که پیشینه ای در بیگانه ستیزی فرهنگی (xenophobia) ، ورود اروپائیان به اتازونی، و اندیشه تسمیه گرایانه و اتم انگاری مدرن (توماس هابز) دارد به آن پاسخ گفت.
پرسشهائی که می توان پرسید از این قرار می تواند باشد:
دیگری کیست؟ معنی آنچه هراس می نامیم چیست؟ آیا دیگر هراسی «خود دوستی» است یا مقابل «دیگر دوستی»؟ آیا دیگر هراسی خشونت بار که در تاریخ شاهد آن هستیم سلبی است یا ایجابی؟ آیا هراس از دیگری طبیعی انسان بودن است یا از الینگی اوست؟ آیا فرد گرائی دیگر هراسی هم هست؟ آیا جمع گرائی دیگر هراسی نیست؟ آیا دیگر هراسی میان فرهنگی ادامه دیگر هراسی درون فرهنگی است یا مقوم آن است؟ آیا دیگر هراسی امتداد «نفی دیگری» است یا مقوم آن؟
